myKodiko

Έχω οφειλές από δάνειο σε τράπεζα. Πρόσφατα άκουσα σχετικά με μία ευνοϊκή για τους δανειολήπτες μεταχείριση. Σε περίπτωση που κινηθούν δικαστικά σε βάρος μου για την είσπραξη του δανείου, υπάρχει κάποιος τρόπος να αμυνθώ; 

Αναφέρεστε στην περίπτωση που τα δάνεια των οφειλετών έχουν τιτλοποιηθεί και μεταβιβαστεί σε εταιρίες του εξωτερικού (εταιρίες ειδικού σκοπού).

Οι ελληνικές τράπεζες συνηθίζουν «πωλούν» τις απαιτήσεις τους από δάνεια σε τρίτες εταιρίες, τις λεγόμενες εταιρίες ειδικού σκοπού (συνήθως με έδρα στο εξωτερικό), οι οποίες στην συνέχεια συμβάλλονται με εταιρίες διαχείρισης απαιτήσεων που εδρεύουν στην Ελλάδα και οι οποίες, κατά κανόνα, είναι αυτές που στρέφονται τελικά κατά των οφειλετών.

Το ενδιαφέρον ζήτημα που ετέθη προσφάτως, με αφορμή ευνοϊκή για τους οφειλέτες κρίση από τον Άρειο Πάγο, ήταν το κατά πόσο νομιμοποιούνται να στραφούν οι εταιρίες διαχείρισης σε βάρος των οφειλετών, όταν οι συμβάσεις δυνάμει των οποίων ανέλαβαν αυτές την διαχείριση των απαιτήσεων, διέπονται από τις διατάξεις του Ν. 3156/2003, και όχι του μεταγενέστερου Ν. 4354/2015.

Η διάκριση αυτή είναι το κομβικό σημείο της διαφοροποίησης σχετικά με την νομιμοποίηση ή μη των εταιριών διαχείρισης να διεκδικούν τις απαιτήσεις των πραγματικών δικαιούχων- εταιριών ειδικού σκοπού, εκδίδοντας (κατά κανόνα) διαταγές πληρωμές. Τούτο διότι, στον Ν. 4354/2015 (άρθρ. 2 § 4), ρητά προβλέπεται η νομιμοποίησή τους, ως μη δικαιούχων διαδίκων, να ασκήσουν κάθε ένδικο βοήθημα και να προβαίνουν σε κάθε άλλη δικαστική ενέργεια για την είσπραξη των υπό διαχείριση απαιτήσεων.

Εξ αντιδιαστολής των παραπάνω, και λαμβανομένης υπόψη της αυστηρότητας των διατάξεων που αφορούν την διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης, εν γένει, κρίθηκε ότι δεν χωρεί αναλογική εφαρμογή των διατάξεων του Ν. 4354/2015 επί συμβάσεων που διέπονται από τις διατάξεις του άρθρ. 10 Ν. 3156/2003, καθώς ο τελευταίος νόμος εγκαθιδρύει μεταξύ των συμβαλλομένων μία σχέση εκούσιας και άμεσης αντιπροσώπευσης.

Η θέση της εταιρίας διαχείρισης απαιτήσεως ως αντιπροσώπου απλά της εταιρίας ειδικού σκοπού, δεν την εξοπλίζει με το δικαίωμα να προβαίνει σε πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης, με αποτέλεσμα η επίσπευση της αναγκαστικής εκτέλεσης να είναι άκυρη.